DEVAM: 457- İnfitar
Suresi
أنا أبو بكر
بن أبي النضر
أخبرني أبو
النضر هاشم بن
القاسم نا
عبيد الله
الأشجعي عن
سفيان الثوري
عن عبيد
المكتب عن
فضيل عن
الشعبي عن أنس
قال كنا عند
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم فضحك
فقال هل تدرون
مما ضحكت قلنا
الله ورسوله أعلم
قال من مخاطبة
العبد ربه
يقول يا رب
ألم تجرني من
الظلم قال
يقول بلى قال
فيقول إني لا
أجيز على نفسي
إلا شاهدا مني
فيقول كفى
بنفسك اليوم
عليك شهيدا
وبالكرام
الكاتبين
شهودا فيختم
على فيه ويقال
لأركانه
انطقي فتنظق
بأعماله ثم
يخلى بينه
وبين الكلام
فيقول بعدا
لكم وسحقا
فعنكن كنت أناضل
قال أبو عبد
الرحمن ما
أعلم أحدا روى
هذا الحديث عن
سفيان غير
الأشجعي وهو
حديث غريب والله
أعلم
[-: 11589 :-] Enes der ki: Resulullah
($allallahu aleyhi ve$ellem)'in yanındayken güldü ve: "Neden güldüğümü
biliyor musunuz?" diye sordu. Biz: "Allah ve Resulü daha iyi
bilir" cevabını verince, Allah'ın Resulü (Sallallahu aleyhi ve Sellem):
"Kulun Rabbiyle konuşmasına gülüyorum. Kul: ''Ya Rabbi! Sen beni zulümden
korumadın mı?'' diyecek. Allah: ''Evet korudum'' buyurunca, kul: ''Ama ben
kendime benim tarafımdan bir şahit getirilmesinden başka bir şeye, başkasının
şahitliğine razı değilim'' diyecek. Yüce Allah: ''Bugün sana tek şahit olarak
nefsin, çok şahit olarak da değerli yazıcı melekler yeter'' buyuracak ve ağzı
mühürlenecektir. Peşinden organlarına: ''Konuş!'' denecektir. Organları
yaptıklarını söyleyecek, sonra kendisine konuşması için fırsat verilince
organlarına: ''Uzak olun, ben ancak sizin için mücadele ediyordum''
diyecektir" buyurdu.
Nesaİ der ki: Bu hadisi,
Süfyan'dan, Eşcai'den başkasının rivayet ettiğini bilmiyorum. Hadis garibdir.
Allah en isiyini bilir.
Tuhfe: 938
Diğer tahric: Müslim
(2969); İbn Hibban (7358).